Budynek poddany przebudowie powstal w latach 80-tych i jest posadowiony w ostrej granicy przylegając ścianą do budynku sąsiedniego. Jego elewacja udaje neo klasyczną XIX-wieczną fasadę i w blizniaczej zabudowie z sasiednim utrzymanym w zupelnie innym charakterze budynkiem stanowi przedziwną stylistycznie parę.

Wydaje się, że całość nie jest przykładem architektury jaki warto zachowac dla przyszlych pokoleń. Budynek chciałby zmienic swoj wygląd. Chciałby się wyprostować, niczego nie udawac i wygladać adekwatnie do czasów w jakich zastała go przebudowa. Chciałby wpisac się w czas kiedy na Zoliborzu Starym swoje projekty realizowali wielcy polscy modernisci jak Stanisław i Barbara Brukalscy czy Juliusz Żurawski. Nielatwo bylo przekonać wydział konserwacji zabytków do nowych pomysłów. A jednak się udalo i projekt uzyskał zalecenia konserwatorskie. Projekt przechodzi w fazę budowlaną.