Dom powstał w latach 70-tych. Został posadowiony z dwóch stron w ostrej granicy. Jego elewacja udawała neo-klasyczną XIX-wieczną fasadę. W blizniaczej zabudowie z sąsiednim budynkiem utrzymanym w zupelnie innym charakterze stanowił niedobraną stylistycznie parę.

Uznaliśmy, że całość nie jest przykładem architektury jaki warto zachowac dla przyszlych pokoleń. Mieliśmy nieodparte wrażenie, że już sam budynek chciałby zmienic swoj wygląd. Chciałby się wyprostować, niczego nie udawac i wygladać adekwatnie do czasów w jakich zastała go przebudowa. Powinien nawiązywać do czasów kiedy na Zoliborzu Starym swoje projekty realizowali wielcy polscy modernisci jak Stanisław i Barbara Brukalscy czy Juliusz Żurawski. Nielatwo bylo przekonać wydział konserwacji zabytków do takiego pomysłu. A jednak się udalo, projekt uzyskał zalecenia konserwatorskie i po wielu perypetiach został zrealizowany. 

Dom został radykalnie przebudowany. Zmiana umiejscowienia schodów umożliwiła lepsze rozplanowanie funkcji i powiększenie wnętrza domu. Konstrukcję zabiegowych schodów widać przez pionowe przeszklenie na wysokość dwóch kondygnacji.